Prolog

Ich wspólna historia zaczęła się zanim Jurij jeździł po kontynentach i coraz częściej występował w zawodach Pucharu Świata. Ona dorabiała sobie po szkole jako kelnerka w jego ulubionej kawiarni, do której przychodził niemal codziennie od czasu kiedy po raz pierwszy ją ujrzał. Można by powiedzieć, że w jego przypadku była to miłość od pierwszego wejrzenia. Natomiast z jej punktu widzenia niekoniecznie. Była obojętna na zaloty słoweńskiego skoczka.  Do czasu…

Kiedy zaczynali się spotykać, ona dostała list z uczelni w Anglii. Została przyjęta na studia i musiała wyjechać. On angażował się coraz bardziej, lecz kiedy usłyszał tą smutną dla niego wiadomość, wyszeptał do jej ucha, że nigdy o  niej nie zapomni.

- Piszmy do siebie listy, jak za dawnych czasów. To nas do siebie zbliży i pozwoli zachować pamięć – spojrzała mu prosto w oczy. Jej powoli też zaczynało zależeć i to właśnie zobaczył w jej oczach.

- Dobrze – uśmiechnął się, gładząc wierzchem dłoni jej gładki policzek.

- Ja będę przyjeżdżać na zawody jak będę miała kilka dni wolnych. Wcześniej będę cię oczywiście powiadamiać – nie odrywała wzroku od jego niebieskich tęczówek. Skoki, to jest temat który ich połączył. Kochała skoki i każda fanka zabiłaby się, gdyby Jurij Tepes na nie spojrzał, a co dopiero chciał się umawiać. Dla niej to było obojętny fakt. Kochała sport-nie skoczków.

Obiecali sobie pamięć, stały kontakt, który miał po jakimś czasie wygasnąć.

Brak czasu, niewidzenie osoby, na której tak bardzo nam zależało, robi  swoje.

Nauka, treningi, coraz rzadsze rozmowy przez telefon, coraz krótsze listy… Znajome, prawda?

_______

no to zapraszam na nowego bloga, znowu o Jurim. Krótkie będzie, 6 odcinków!

Jestem zła na te głupie warunki w Klingenthal, to, że zdenerwowali mi Jurija, a potem ot tak odwołali rundę konkursową. Szczyt wszystkiego!

Modlę się tylko o to, by w Harrahovie warunki były pomyślne, bo nie zniosę tego jak odwołają mi zawody :C